Rozdział 2

Prosto z lotniska udaliśmy się do domu Kuby, wreszcie zobaczę Agatę i Oliwkę. Tak bardzo się stęskniłam. Po drodze trochę gadaliśmy.

-Jak Aleksandra zareagowała na Twój wyjazd ?

-Była trochę wkurzona i jeszcze dzisiaj rano chciała mnie przekonać, żebym została, ale skończyło się kłótnią.

-Szkoda jej trochę.  Wika przyjedzie do Ciebie na wakacje ?

-Szkoda ?! Chyba żartujesz, dobrze jej tak. Jak może to z nią pogadam.

-Jasne, że może. – uśmiechnął się

-No to super. Za ile będziemy ?

-Za 10 minut.

-Ok.

 W domu byliśmy po ok.30 minutach, zamykając  za sobą drzwi Kuba krzyknął.

-Agata! Kochanie jesteśmy ! Oliwka przywiozłem Ci Ciocię!

-Zuza kochana, ale się za Tobą stęskniłam. – dołączyła do nas Agata

-Cześć, ja też się stęskniłam

-Ciocia, psyjechałaś do mnie ?- przybiegła do mnie Oliwka

-Oczywiście, że do Ciebie, ale jestem trochę zmęczona po locie i chciałabym  się odświeżyć.

-To chodź pokaże Ci Twój pokój – głos zabrał Kuba

-Jak się odświeżysz, to zejdź do kuchni. Zrobię coś do zjedzenia. – uśmiechnęła się Agata

-Ok, zejdę

Weszłam do pokoju i oniemiałam. Pokój był boski, a w dodatku był połączony z łazienką.

-Podoba Ci się ? –zapytał mój braciszek

-Jeszcze się pytasz?! Jest zaje...-chciałam powiedzieć, ale mi przerwał

-Ej, nie zapędzaj się siostrzyczko – Kubuś mówił z „poważną” miną.

-Haha, ok. Pozwolisz, że się odświeżę?-zapytałam z uśmiechem

-Tak jasne. Zostawiam Cię samą ;p Zejdź na kolacje – powiedział i wyszedł

Wyciągnęłam z walizki kosmetyczkę, ręcznik  oraz jakieś ciuchy i poszłam do łazienki. Umyłam się, wysuszyłam włosy, które spięłam w kucyka, umalowałam się delikatnie i udałam się na dół.  

-Dobrze, że już jesteś. Zrobiłam zapiekankę, mam nadzieje,  że lubisz. -  powiedziała Agata

-Tak lubię. Dziękuje.

-Smacznego – odparł Kuba

- Wzajemnie – uśmiechnęłam się – a gdzie Oliwka ?

-Położyłam ją spać, bo była zmęczona.

-Spoko

Zjedliśmy zapiekankę, po czym udaliśmy się do salony, aby obejrzeć film. Wspólnie z Agatą wybrałyśmy "Och, życie" Kuba trochę się sprzeciwiał, ale nie miał wyjścia. Spać poszłam dopiero po 23. 

__________________________________________________________________________

Przeprasza, że taki krótki, ale tak wyszło. Pozdrawiam Zuza :*